از مامانم که بهم جوری تیکه و طعنه میندازه که تا گوشت استخونم بسوزه و و همیشه با حرفاش ازارم میده و از خودم دلم خیلی گرفته که هرکی بهم بد میکنه رو دوباره میبخشم
الحمدلله از هیچکس
از خودم متنفرم که پول رو ملاک ازدواج قرار ندادم وگفتم فقط اخلاق مهمه از شوهرم متنفرم بخاطر افسردگی وبی عرضگیش از پدرم متنفرم که بویی از انسانیت نبرده از صاحب خونم متنفرم متنفرم
از افرادی که دوس دارن زخم زبان و تیکه بزنن اما ازین غافلند که شخصیتشون رو میشه.
برادرم و همسرش،نامزد سابقم و خانواده اش و یکی از دوستان سابقم
من شب قدر با خدا معامله کردم و بخشیدمشون و گفتم تا الآن هر بدی در حقم کردن من میگذرم و فقط میسپارم به خدا که هر طور مصلحت میدونه جواب بدی های پی در پی شون رو بده اگه خواست بگذره و از گناهان من هم بگذره...
متنفر نشدم از کسی.
ولی به قلب سیاه ، تنگ نظری برخی ادمها عادت کردم ...
معلم ریاضی سال نهمم با اینکه الان دانشجو ام
مادربزرگ پدریم
ولی الان ذهنم درگیرشون نیست
کلا برام اهمیت ندارن
حتی ببینمشون سلام و احوال پرسی و خوش رفتاری میکنم ولی جایگاهی برام ندارن
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
