خانوما سلام..من ۲۵ سالمه و بخاطر یسری مشکلات که برام پیش اومد تازه ترم ۶ لیسانسم..مجبور شدم هی مرخصی بگیرم این میون..تازه از ترم پیش حضوری رفتم دانشگاه..ولی واقعا احساس تنهایی شدیدی میکنم چون همه از من کوچیکترن و کسی سمتم نمیاد..همه ۱۸ الی ۱۹ و من ۲۵...همه با هم اکیپ هستن ولی من واسه اینکه غرورم نشکنه مجبورم جوری وانمود کنم که انگار کلی دوست خارج از کلاس دارم و تنها نیستم..دانشگاهمون کلا دخترونست و خیلی فاز دبیرستان داره،چون ترم یک دانشگاه دیگه ای بودم که این شرایط نداشت و همه خیلی تو خودشون بودن و کلا کسی با کسی دوست نمیشد..ولی اینجا همه باهم اکیپ میشن میگن می‌خندن من تنهام...کاش بهم یه راه حل بدین بتونم منم قاطی جمع بشم..آدم مغروری نیستم اصلا ولی بلدم نیستم برک یه دوستی رو خودم شروع کنم..الان دو ترمه منتظرم یکی بیاد که نمیاد..با خودم میگم من چجوری برم دوست شم آخه..کی دلش میخواد با یه نفر ۵ ، ۶ سال بزرگترا خودش دوست شه..شاید این دغدغه ی من براتون خنده دار بیاد ولی توی شهر غریب که هیچ دوستیت از قدیم نیست توی این شهر،واقعا یه وقتا حسرت یه دوست رو میخورم..خیلی بابتش حتی گریه میکنم چون تنهایی خیلی سخته
از درس شروع کن صمیمی شو دیگه
با اجازه اسی، اگه میشه برای رسیدن به حاجتم نفری یه صلوات بفرستین🙂💜اسمم النازه، الهی که خدا بهترینارو براتون رقم بزنه (دعا در حق همدیگه میگیره)
درکت میکنم فک کنم منم این جوری بشم برم دانشگاه ۲۱ سالمه تازه سال دیگه دیپلم میگیرم
والا ما دانشگاه میرفتم با عروس دار و نوه دار میگشتیم 😅😅😅
منم تنها بودم
تو دوران دانشگاه
هیچکس درکم نمیکرد دخترهای دانشگاه ازم بدشون میومد
یه دونه دوست داشتم با هم خوب بودیم اونم خودم کات کردم
اینکه‌رفیق نداری دلیلش سنت نیست
دلیلش عزت نفس پایینته
کتاب آیین دوست یابی یا صوتی شفای زندگی از گوگل بگیر و‌گوش بده تا عزت نفست بره بالا و بتونی دوست پیدا کنی
خودمونی باش
وقتی تو نمیری پیششون، فک میکنن تو از اونا خوشت نمیاد
برو و صحبتو باز کن و اشتیاق نشون بده
عزیزم اگر رفتارت و نوع بیانت خوب و گرم و صمیمی تر باشه مطمئن باش باهات دوست میشن
ببین یه بنده خدایی۲۹ سالش بود داشت ترم اول پرستاری میخوند به اینا فکر نکن برو یه چند بار باهاشون صحبت کن راجب یه درس یا مثلا از یع استاد که بد میگن توهم همراهیشون کن اگه نخ دادن که دیگه هی صحبت کن تا اکیپ بشید اگه نه بیرون از دانشکاه داخل باشگاه ارایشگاه محل کار با یکی جلو خودت برو و صمیمی شو
عزیزم چه ربطی به سن داره
من خودمم تو همین شرایطم
از رشته قبلیم انصراف دادم و الان ترم دوعم
و متولد ۷۸ ام
همه همکلاسیام ۸۳ و ۸۲ و ۸۰ ان نهایتا
ولی با همشون کاملا صمیمیم
و دوست صمیمیم متولد ۸۳ عه
ولی اصلا راجب سن حرف نمیزنیم
همون اول فقط گفتیم
تازه من ترم دوعم
تو که ترم شیشی خیلی بهتره
واسه خودت بزرگش نکن سنو
اصلا مهم نیس واقن
قاطی جمعاشون شو
پایه باش بگو بخند کن
ووسه هیچکس‌مهم نیس واقن
چه حسه مزخرفیه نمیتونی هم آویزون شی که بدترکم توجهی میکنن. بشین کناره بچه هایی که کمی خاکی ترن بهشون بگو بعدکلاس برنامتون چیه بریم کافه؟
پشیمون شدم ازدانشگاه رفتن
بخدا انقدر فکرم مشغول این قضیه درس هم نمیتونم بخونم..یبار با یکی صمیمی شدم..فرداش هم رفتم پیشش نشستم..دیدم من و من میکنه..بعدش گفت من برم پیش دوستام بشینم ناراحت نمیشی؟انقدررر دلم شکست..دیگه بعد اون پیش کسی هم ننشستم..حتی سعی میکنم تیپمو مثل ۱۸ ساله ها نگردارم..خوشرو باشم..نمیدونم واقعا
