اره من خودم خیلی خواب دوستم. خیلی زیاد ها. در حدی که این ماه رمضان به شدت اذیت شدم بخاطر کمبود خواب اما ظهرها میرم تو سالن پیش بچه ها میخوابم یا اگر دختزم بخوابه تو اتاق یک ساعتی میخوابم که سرحال بشم. دخترتم کم کم اگر عادتش بدی صبح ها میخوابه. دختر من ۷صبح پا میشد من اما میخپابیدم پیشش شیر میدادم میخوابید دیگه الانا تا ده اینا میخوابه.
بعدم سختیش همیشگی نیست زودکذره
مشکل که چرا مثلا صبح پسرمو برای مدرسه بیدار میکنم سر وصدا کنه اونم بیدار میشه. اما دخترم گریه میکنه یا پسرم گاهی خواب بد ببینه صدا بزنن نه اون یکی بیدار نمیشه. صبح ها هم روزای تعطیل پیش میاد باهم بیدار میشن میرن تو هال یه چیزی میخورن تا من بیدار بشم اصلا سراغ منم نمیان
اسی ببین من همیشه میگفتم تحمل کم خوابی ندارم وای به حد کافی نخوابیدم فلان مقدار نخوابیدم و... الان یه مدته خودمو از قید این ها ازاد کردم و پیش او مده که در طول شب مثلا کلا سه چهار ساعت خوابیده باشم واصلا عصبی نشدم. برای خودت حد و اندازه تعریف نکن که بهم بخوره عصبی بشی. نرمش داشته باش درمورد خواب و ساعت خوابت اون موقع میبینی که راحت تر با کم خوابی کنار میای
