نفرت در اوج دوست داشتن !

عزیزم خدایی وجود نداره اگر میخواست اجر بده به اون که انقدر خوب بود رحم میکرد بخدا آزارش به مورچه هم نرسیده تا حالا 

ولی دچار چنین بیماری روحی شده تازه بعضیا میگن ببر بندازش تیمارستان ، نمیفهمن این موقعیکه خوبه واقعا خوبه وقتی حمله بهش دست میده اینطوری میشه ، دکتر تو ایران نبوده که من پیشش نرفته باشم خودش همکاری نمیکنه عاشق منه جونش برای من میره ولی وقتی قاطی میکنه میزنه فحش میده 

زندگی همه مون از بین رفته ، حتی اگر پیشش هم نباشیم و شاهد این اتفاقات نباشیم نمیتونیم خوشحال باشیم چون میدونیم اون داره عذاب میکشه، 

جز مرگ دسته جمعی هیچ چاره ای نیست من با اینکه میگم بمیره ولی الانم دارم گریه میکنم دلم براش تنگ میشه آخه چرا نباید سالم باشه حالا سالم سالم هم نه ، ولی پنجاه درصد بهتر باشه خدایا نمیشد یه کاری کنی یه ذره خوب بشه اینا رو میگم بعد اون روز به روز بدتر میشه 

بیماری روحی از هر بیماری بدتره ، راه چاره نداره 

آدم رو به مرگ راضی میکنه 

تنهای تنهاست کوچکترین موضوعی باعث بهم ریختن و قاطی کردنش میشه جرات حرف زدن آدم نداره در بهترین حالت هم یهو قاطی میکنه تمام بیماریها رو داره بعد خودش قبلا انقدر خوب و مهربون بود انقدر خوشگل و با سواده ، 

هر لحظه تو‌ زندگی باید منتظر یه اتفاق شومی باشم 

یا با یکی دعواش میشه ( همه مردم که درک نمیکنند بیماره روانیه ) 

یا خود زنی ، گاز روشن میمونه آتیش میگیره 

اصلا به تحمل کردن من نیست و گرنه اگر هر کاری میشد بکنم که بهتر بشه میکردم 

اینم آخر و عاقبت زندگی ما 

گاهی میگم اگر از زندگیم فیلم میساختم میگفتن سیاه نماییه ! مگه میشه اینهمه بدبختی