طلاق دوم😔

خلاصه اومدن خواستگاری و ما نامزد شدیم اولش حس دوس داشتن بود دوسش داشتم اما فقط اوایل! بعدش فهمیدم چیکار کردم سه ماه رابطم خوب بود بعدش ازش سرد شدم رفتم دانشگاه جامعه رو دیدم با خودم گفتم چرا من تو سن کم اینکارو کرد😢روز ب روز رابطم سردتر اهل خیانت هم نبودم ی سال نامزد بودیم (محرم بودیم)  تو اون ی سال خواب و خوراک نداشتم همش میگفتم ی اتفاقی میفته بهم میخوره بلاخره

ولی هیچی ب هیچی گفتن دیگ چ خبره باید عقد کنین زمان زیادی نامزد بودین منم طاقت نیاوردم ب خانوادم گفتم نمیخوام گریههه میکردم هیچی نمیخوردم میگفتن تو خودت باهاش دوس بودی گفتم چ ربطی داره مگ هرکی با یکی دوس بشه باید حتما باهاش ازدواج کنه خلاصه ک گفتن دیره باید زودتر میگفتی ابرومون میره گفتم چ ابرویی من مهم ترم یا ابرو من ک هنوز عقد نکردم گفتن فرقی نداره نامزدی هم مث عقده

بچه ها من الان ۲٠سالمه😔سه ماه دیگ ۲۱میشم

منو راضی کردن ب عقد توی محضر با گریه بله رو گفتم و ب خانوادمم گفتم هرچی سرم اومد مسئول زندگیم شما هستین 

دیگ نمیتونسم پیش نامزدم بشینم یا رابطه داشته باشم از بودن کنارش حالم بد میشد میگفتن طلسمت کردن از این حرفا... 

دو هفته بعد عقدم با یکی اشنا شدم متاسفانه و پا ب دوستی دادم اما خبر نداش ک من نامزدم😔 سه ماه باهاش دوس بودم تا اینکه خانوادم فهمیدن و منم گفتم من نامزدمو نمیخوام و اوناهم گفتن بخاطر پسرس اگ اون نبود تو زندگیت درست بود شوهرتو دوس داشتی

با پسره کات کردم ک شاید زندگیم بهتر بشه 

ی کم بهتر شد اما هیچوقت مث قبل نشد 

دوسش ندارم نمیتونم ب هیچ عنوان باهاش رابطه داشته باشم عین ی رفیق میبینمش تو ی حالت بدیم اصلا 

ب نامزدم گفتم خیانت کردم و دیگ نسبت بهم بدبین شده هر روز میکوبه تو سرم دیگ با هیچ دوستی در ارتباط نیستم هرجا میرم باید خانوادم باهام باشن نمیزاره دانشگاه برم نمیزاره سرکار برم از سرکارمم اومدم بیرون کلا دیگ هیچ جا نمیزاره برم

خانوادش فهمیدن ک من گفتم نمیخوام و ازشون ی فرصت چهارماهه خواستم گفتم شاید بهتر بشم تلاش کنم گفتم اگ تو این چهارماه درست نشدیم تصمیم بر جدایی میگیریم... نگم براتون ک بخاطر اینکه گفتم نمیخوام چقد کتک خوردم از داییم و وقتی فهمیدن خیانت کردم چ تحقرایی ک منو نکردن الان با خانواده مادری قطع ارتباطم و کلا خانواده پدری هم رفت و امد نمیکنم خودمو سه ماهه تو اتاق حبس کردم

ای کاش داستان بوددددد😭