دیشب واسم خواستگار اومد و باهم حرف زدیم
۳ جلسه اومدن واسه آشنایی
امشب میخوان به طور رسمی بیان و شناسنامه و عکس بگیرن واسه ازمایش خون
ولی من هیچ حسی ندارم اصلا خوشحال نیستم
قبولش نکن
شاید به دلت ننشسته
دوسش نداری
شاید باورت نشه ولی طبیعیه
من عاشقش بودم ۵ سال دوست بودیم دو سال خانواده ها مخالفت کردن اما زوز نامزدی بی حس بودم اصن انگار نه انگار بعدش مث خر ذوق میکردم
خب سنتی همینه اگه حس می‌کنی بازم زمان نیاز داری بگو بیشتر باهم رفت و آمد داشته باشین
خاله منم داره ازدواج میکنه و اینجوریه
شاید واسه گذشتمه
تاپیکای قبلیمو بخونید متوجه میشید
اگه حس نداری قبول نکن پسر مردم گناه داره چون اون حتما حس داره
ولی از ی طرف بود و نبودش برات مهم نیست و این تو زندگی راحتت میکنه چون ماهایی که خیلی حس داریم با بود و نبود و مهربونی و اخم و...طرف مقابلمون حالمون خوب یا بد میشه
منم اینطوری بودم با اینکه یکسال بود کامل می شناختمش بعدش خوب شدم حتی سر عقد یجوری بودم سر استرسه بنظرم
چون من واسه یک چیز دیگه ک سالها آرزوم همون بودم همینطوری شدم نزدیک بدست آوردنش خنثی بود م با اینکه قبلش با فکر کردن ب برآورده شدنش کلی خر ذوق میشدم البته بعدش باز ذوقمو کردم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
