میدونی منم باور شبیه این جملات بود حتی کسایی ک ناامید بودن میخواستم روشن کنم ک حداقل ناامیدانه حرف نزنن
ولی الان بعد گدشت چند سال بدبیاری باخودم میگم پس کو اون همه امید کجا جواب داد.
حتی توهمه اینا تقصیر انداختم گردن خودم واعمالم ولی یکجاهایی دست خداست دست هیچ کس نیس ولی اتفاق مثبتی نیفتاد
دیگ نمیدونم چجوری خودمو توجیح کنم