تابحال شنیدیم شکست از آدما یه موجود قوی میسازه که محکم تر به سوی اهدافشون حرکت میکنن
ولی شکست های پی در پی از من یه موجود دل نازک ساخته، که کوچیکترین چیزی منو میتونه بیشتر بشکنه،
در گذشته بعد هربار شکست خوردن با امید بیشتری ادامه میدادم
ولی وقتی تعداد شکست ها از یک حدی بالاتر رفت
روح و روان منم نابود و مریض کرد ...
وقتی روح و روانم مریض شد
هیچ وقت نتونستم شکننده بشم .
سنگ شدم و ناراحتم
تسلیم نشو
من تسلیم شدم قبلا به استقبال خودکشی میرفتم😶
الان که فکر میکنم با خودم میگم دور از جون شما
عجب خری بودم که برای حال خوبم تلاش نکردم
درسته
آدمایی ک اشک شون دم مشکه هم اغلب اینجورین
وقتشه ی پیروزی همشو بشوره ببره. دیدم ک میگم
یکجا میبره
یه مشاوره برو حتما
شایدم دیگ انگیزه نداری برا اینکه حالتو خوب کنی؟خودت نمیدونی علتش چیع
حالا من به خاطر شکستام دلرسنگ شدم
