ما ۱۰ ساله ازدواج کردیم هیچ چیزی از همسرم ندیدم دلم کباب میشه که بخاطر بقیه چقدر ناراحتی کرد و غصه خورد که این طور شد الان میبینم بعد ۱۰ سال همسرم یهو عصبی میشه چند بار الان حالت پیش میاد بهم میگه دست خودم نیس یهو عصبی میشم ولی چند دقیقه بعد آروم میشه بهم میگه وقتی عصبی شدم چیزی نگو یا برو کنارم نباش ....خیلی برام سخته خیلییی
کاملا درکت میکنم بعنوان کسیکه با این مشکل دست ب گریبانه
همسر اروم‌من اوایل یهو عصبی میشد ک بعد فهمیدم مال شروع دیابته
الان ک دیگه نه ..همه چی عادی شده برنامه غذایی ورزش دارو رو غلتک افتاده روالش عادیه
من همسرم هنوز کنترل شده نیس ....میگم حتنا همسر شماهم خیلی عواطف و احساساتش قویه چون من همسرم خیلی احساساتی گاهی میگم کاش سنگ بودی به بقیه و حرف هاشون کار نداشتی این سالها من مادرم خیلی بد برخورد کرد ای کاش همون اول ازدواج رفت وآمدم با مادرم کنترل میکردم وقتی می دیدم بی احترامی میکنه ولی ۱۰سال به بی احترامی هاش سکوت کردم آخرش شد این خیلی خودمو مقصر میدونم
عزیزم دیر نشده
با هرکی ک برات مشکل ایجاد میکنه کات کن حتی مادر رفت امد کم کن و زیاد نبینش
به هرحال شما قراره مدت‌های زیادی با همسرت زندگی کنی
سلامتی زندگی زناشویی مهمتر از آدم‌های اطرافته حالا درست مادر عزیزه
ولی خب بازم آدم سمی آدم سميه هر کی باشه
من مادرم به شدت سمیه به شدت حتی لباس های نوزادی پسرم رونشست چون خانواده همسرم با ازدواج مون مخالف بودن مادر همسرم حتی نیومد مادر خودم هم نیومد خودم رفتم خونه شون بعد همسرم ماموریت بود روز ۷ بدنیا اومدن بچه اومد ولی مادرم ۷روز به لباس های بچه دست نزد روزی که همسرم از ماموریت برگشت بعد نهار مادرم بهش صابون داد گفت برو لباس ها رو بخور این گفتم بدونی چه آدمیه....من هیچ وقت طعم مادر داشتن نچشیدم با اینکه مادر داشتم همسرم هم به پای من سوخت
باورت میشه گاهی توی خلوت خودم گریه میکنم که خدایا چرا همسرم به پای من سوخت میگم ای کاش عاشق هم نمیشدم چون این مابین همسرم خیلی حیف شد ....همسرم خیلی از فاکتور های داماد خوب داره حتی بیشتر هم داره ولی این وسط مادرم با جنس دختر مشکل داره کلا با من بد نمیدونم چرا با اینکه حتی تک دخترم ولی کلا با پسر میدن ....حتی برا ۳تا داداش هام خونه گرفتن ولی حتی برا همسر من یه حلقه هم نگرفتن
