سلام . کیا تجربه اینو دارن که هم درس خوندن و ازدواج کردند ؟ سختتون نبود ؟ به درساتون یا کارای خونه میرسیدید ؟
من دانشجویم خونه خودمم
سخت که هست..ولی من همیشه میگم شرط اصلی این کار همسر آدم هست که همراه و همدل باشه تو این راه
من بلافاصله هم مامان شدم. خیلی سخت بود، خیلی. با مادر شوهر هم زندگی می‌کردم، عملا افسردگی کامل گرفتم. همیشه حس ناکافی بودن داشتم. از هیچ چیز لذت نبردم. هیچ تفریحی نداشتم. خستگی یار همیشه همراهم بود.
واقعیتش اینه که خونه پدر و مادر مسوولیت جدی نداری. خونه خودت، همه کارها پای خودته. کسی هم کمک کنه لطف کرده. معاشرت‌های اجباری داری که خونه پدر و مادر خیلی راحت می‌تونی از زیرش شونه خالی کنی. شب‌های امتحان خونه پدر و مادر نهایت فاجعه اینه که مهمون دعوت کنه، ولی خونه خودت می‌تونه خیلی بدتر باشه. تجربه من خیلی تلخه، چون خانواده شوهرم همسایه بودند. بسیار پرتوقع و خیلی مزاحم.
دقیقا همینطوره و ده مسئولیت دیگه ! از طرف دیگه نگرانم که نکنه دیر بشه وقت ازدواج . هر چند که سن زیادی ندارم ولی اطرافم کسایی رو دیدم که بخاطر درس یا کار ازدواجشون رو به تعویق انداختن و بعدش دیگه فرصت ازدواج خوب واسشون پیش نیومد
خوب دوران دانشجویی رو به آشنایی و نامزدی بگذرونید. خیلی زود سر خونه و زندگیتون نرید. من دانشجوی دوره تخصص بودم که ازدواج کردم. هم‌دوره‌ای هام که دوره عمومی ازدواج کردند یا ترم آخر عروسی کردند، یا بعد از فارغ‌التحصیلی. شوهرهاشون هم تو پایان‌نامه‌هاشون خیلی کمکشون کردند.
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
