باخودم میگم چقدر قشنگ...چقدر عین همننن. چقدر مثل همه فکراشون.
چقدر سخته با یکی زندگی کنی ک خط فکریتون یکی نباشه.حرف مشترک زیادی نداشته باشین.
من ادمیم ک اگه ادمم پیدا بشه اونی ک مثله خودمه سااااااعتهاااا میتونم بشینم و باهاش حرف بزنم از جا و بیجا.میتونم باهاش ب ترک دیوارهم بخندم.ولی پیش همسرم حرفی ندارم.اونم درونگراس.حس خیلی بدی دارم.تاحالا شده باخودتون بگین این زندگی حق من نیست.حق من شاد بودنه حق من اینه ک یکی عاااااشقانه نگام کنه باورم داشته باشه ازم تعریف کنه....