خصلت انسان اینطوریه که وقتی چیزی راحت و بی دردسر بدست میاد زود دلشو میزنه.اولا تو خوبی های خودت را میبینی و بدیهای اونو.چند بار هم راجع به بدی های خودت فکر کن ببین ایا واقعا خودت باشی تحمل میکنی یا نه.
بعدشم فکر کردی بقیع مردا چه تحفه ای هستن.همه شون با درحاتی اختلاف شبیه همن.یکی پول داره اخلاق نداره.یکی اخلاق داره پول نداره.یکی شعور نداره.یکی شعور داره ولی کم داره.
من همیشه تو موقعیت هایی که دوسشون ندارمبه خودم میگم خب من اینو نمیخواستم ولی به هر حال شد.حالا چیکار کنم که ازین شرایطلذت ببرم؟؟چه کار کنم که با همین شرایطبهترین خودم باشم؟؟اینجوری میشه که دست از رویا بافی برمیدارم و به واقعیت برمیگردم