احساست حقارت و پوچی و وقت تلف کن ترین آدم روی زمین رو دارم
چرا پدر و مادرا اینقدر خوششون میاد بچه ی آروم و بی سرو صدا رو تحقیر کنن. خونه و زندگی خودم رو دارم ولی باز بهم حس ناکافی بودن رو منتقل میکنن. همیشه بچه ی حرف گوش و کن و آرومه من بودم ولی اون تو سری خوره هم بودم. امروز هم پدر و هم مادرم با کلماتشون بهم یورش بردن که آره اگه چند سال پیش رفته بودی فرهنگیان الان فلان قدر سابقه داشتی. چرا بازم این دفعه حیف کردی و واسه استخدامی ثبت نام نکردی ؟!!!
همون به پهنای صورت گریه کنم بهتره...