عادی که هست من خودمم کمی این مدلی بودم مخصوصا قبل ۲۵ سالگی.
ولی یه رفیق داشتم این مدلی بود خیلی رو اعصاب بود. هم اتاقی بودیم بعد اگه من می رفتم اتاق همکلاسیهام یا اونا میومدن اتاق من ناراحت می شد. خودش نمی رفت با همکلاسیهاش بجوشه. من دلم براش می سوخت ولی از رفتاراش کلافه هم می شدم. تا اینکه ترم بعدش همکلاسی خودش هم اتاقیمون شد .دیگه کلا منو گداشته بود کنار و خدا رو بنده نبود. خیلی بدم اومد از رفتارش خیلی خودخواه بود. رفتارای اون باعث شد عوض بشم و به معاشرت دوستام کاری نداشته باشم.
انقدر چندش بود وقتی منو تو راهروی خوابگاه می دید از قصد بلند بلند می خندید خنده هاش خیلی عصبی بودن واقعا عقده ای بود.