همه چیز از ترم دوم شروع شد(دانشجوی زبان انگلیسی ام) ... که با همدیگه درحد چت اوکی بودیم...(سه تا دوست بودیم_دختر) بعدش که حضوری شد همه چی بهم ریخت..... خیییلی خوب بودیم اما در حد دو ترم ولی از ترم بعد ترش دبگه خودم کم کم، کم محلی کردم تاااا اینکه بالاخره چندتا کلاس باهمدیگه همکلاسی شدیم دوباره جفتشون بودن اما دیگه محلم نذاشتن.... اولش اونارو مقصر میدونستم اما الان میگم صد در صد من مقصر بودم و هستم دوباره با یکیشون در حد سلام علیک اوکی شدم ولی با یکی دیگشون نهههه هنوز چپیم..... دوست یابیم خوبه هااا ولی تو نگه داشتنشون خیییلی بی عرضه ام ... حالم از خودم بهم میخوره
تک فرزندم هستمو اصللااا خواهر و برادری ندارم کلا آدم درونگرایی هستمو ارتباطم با آدمها خیلی صمیمی نیست اما با این دوتا خوب بود .... الان یه دوست دیگه پیدا کردم که خوبه و تصمیم گرفتم ابن یکی رو حفظش کنم بهم بگید واقعا باید چیکار کنم.... دانشگاه چهارساله و بالاخره یه روزی دیر یا زود تموم میشه ولی کار چی؟ پس فردا ازدواج چی؟ بالاخره باید بتونم روابطم رو حفظ بکنم یا نه؟؟؟ متوجه اینا هستم اما نمیدونم چجوری باید چیکار کنم؟؟؟؟ تورووووخدا بیاین بگین چرا انقدر بی عرضه م بعدم بهم پیشنهاد بدید اون دوستم که کم محلی میکنه برم جلو و دوباره باهاش اوکی شم یا نمی ارزه؟؟؟ اون خودش دیروز دیدمش طوری وانمود میکرد انگار اصلااااا منو ندیده و تمایلی نداشت انگارررر..... بچه ها دارم روانی میشم تنها دوستام در حاضر به جز خدا و خانواده م شمایید.....💔🙏🏻
