مدام دارم غصه میخورم شوهرم نابودم کرده هیچکس حرفمو قبول نمیکنه اصلا انگار من وجود ندارم بچه ها میخوام خودمو بکشم من دیگه واقعا امیدی به زندگی ندارم
کل روز تو خونه حرف نمی‌زنیم با هم غذا نمیخوریم به هم نگاه نمی‌کنیم همش تو خودمم همش دارم با خودم حرف میزنم هیچ جایی نمیریم ده ها بار با گریه و زاری از خانوادم خواستم منو نجات بدین من دارم میمیرم ولی فقط میخوان بی سروصدا زندگی کنم
بعد میگن چرا فلانی خودشو کشت و به بقیه خانواده ش فکری نکرد بخدا دارم آب میشم چکار کنم کمکم کنید
برو مشاوره و درخواست طلاق بده
مسکل اصلیت باهاش چیه چرا سرد شدین
بچه نداری؟
همسرت ک میره دکتر
چرا روانپزشک نمیره؟؟؟
به خانواده خودش چیزی نگفتی؟؟؟
همسرت اجازه میده تو بیرون بری؟؟؟؟
مادرش همین مشکل رو داره مدام توهم بیماری داره بخاطر همین مساله پدرشون سالهاست جدا از مادره زندگی میکنه من خیلی تلاش کردم بهش بفهمونم مریض نیستی اما مادرش مدام میگه تو مریضی اینو نخور مریض میشی اونو بخور خوب میشی
خسته شدم دیگه مدتیه خونه مادرش نمیدم همش پیام میده این قرص رو به شوهرت بده اونو بده ولی جواب نمیدم بخدا بریدم هیچ نیازم برآورده نمیشه حتی یک کلمه ام نمیتونم باهاش حرف بزنم
هر جا بخوام میرم ولی اگر مثلا با دوستام برم و با حال خوش برگردم حتما میزنه تو ذوقم بهم تهمت میزنه که کجا بودی با کی بودی از همه بیزارم از باشگاه رفتن بیزارم کمردرد شدید گرفتم دکتر گفت اینا همش از اعصاب اصلا شبا نمیخوابم
یه چیزی بهت بگم
زندگی همسرت رو مادرش نابود کرد
تو اجازه نده ک همسرت زندگی تو و بچه ت رو نابود کنه..
خودت برو مشاوره..
حتی لازم شد، روانپزشک
خودت رو نجات بده
حتماااااا برای خودت وقت بذار
حتی اگه بهت تهمت میزنه
به این فکر کن این توهمات هم یه بخشی از بیماری ش
برای بچه ت وقت بذار
و با هم بگذرونین...
شما چرا باید تو این آتیش بسوزین؟؟؟
زندگی خییییلی خییییلی قشنگ تر از اینه ک واسه بیماری همسرت
مفت مفت روزاشو از دست بدی...
برای خودت و بچه ت زندگی کن
ازش نفرت دارم ازش نفرت دارم چند سال قبل سر همین مسائل که من تصمیم گرفتم برای خودم زندگی کنم خوش بگذرونم فقط میرفتم باشگاه به مرگ بچم فقط میرفتم باشگاه خیلی در برابر تهمت هاش مقاومت مردم ولی رفت به خانوادش و پدرش گفت این داره خیانت میکنه آبرو منو برد جلو همه پدرش حرفشو باور کرده بود میخواست به من یه دستی بزنه الکی به من گفت تورو تو ماشین کسی دیدم این حرف برای من خیلی سنگین بود باورم نمیشد جلو بابام اینو بهم گفت بابام هر چی از دهنش در اومد بارش کرد ولی دلم هیچ وقت آروم نشد
ازون به بعد دیگه دلو دماغ بیرون رفتن ندارم بیشتر میترسم بیرون برم همش تو خونه ام و سر کار میرم
مادرم چند وقت قبل بهم پیام داد سر کار نرو چیه بچه رو میندازی تو خونه میری در صورتیکه بچم مدرسه میره من قبل اون خونه ام ولی بازم اینجوری گفت
خسته ام از جنگیدن خسته ام
اونقدر به خانوادم گفتم که اونام ازم خسته شدن تا حرفشو میزنم سکوت میکنن که یعنی چیزی نگو فقط زندگی کن
ای کاش میتونستم دلشو داشتم خودمو بچه مو خلاص میکردم بخدا جهنم ازینجا بهتره
ببین اگه واقعا داری مو ب مو حقیقت میگی و اغراق نمیکنی یا یه چیزایی از خودتو جا نمیندازی
باید بهت بگم که حتما حتما جدا شو و خودتو بچه ات رو نجات بده
اون همسری ک تو داری دو روز دیگه عین مادرش رو بچه تونم تاثیر میزاره
حتما حتما کارای جدایی تو انجام بده
از برادری دایی عمو کسی ک میشه بهش تکیه کرد کمک بخواه
