اینکه چرا فکر میکنیم باید بهترین غذا و بهترین لباس رو پوشید
در صورتی که میشه با سادهزیستی زندگی آرومی داشت ، به شرطی که نه رفتار دیگران برات مهم باشه نه بابت چیزی بخوای حسرت بخوری
اینکه میگن الان زمان جاهلیت مدرن هست یه بخشش به همین مربوطه
قدیم که نه برق بوده نه گاز نه آب لوله کشی نه غذاهای رنگارنگ نه تکنولوژی و... چطور زندگی میکردن؟
الان اونایی هم که دارا هستن از چیزای دیگه مینالن ، کلا ماها عادت کردیم به نارضایتی و غر زدن ، هیچوقت قانع نبودیم به چیزی که داشتیم در صورتی که خوشبختی آدما در رضایتشون از زندگی تعریف میشه و این یعنی خوشبختی دست خودمونه ، اینکه چطور و از چه زاویه بخوایم بهش نگاه کنیم
حرف من شعار نیست ، سندش هم اینه که خودم به همینکه غذای سالمی پیدا بشه برای خوردن و یه مکان برای خواب و استراحت و داشتن لباس مناسب و ساده ، راضی هستم