بنده مدتی مدرس زبان کودک بودم و به شخصه هم از سن بسیار کم زبان رو یاد گرفتم، این رو عرض کردم خدمتتون که در جریان باشید رو هوا حرف نمیزنم.
اینکه در کودکی کلمات در ناخوداگاه ذهن انسان ثبت شده و تمرین خوبی برای کدوکه شکی درش نیست. اما از لحاظ روانشناسی اجازه بدید کودکتون متناسب با سنش هر کاری رو شروع کرده و تمام کردن کار هم که سنی مشخصی نداره.
اجازه بدید کودکی رو حس کنه، در زمانی که باید بازی و شادی کنه و حتی ذهنش رها باشه. تا وقتی به زمان درس و یادگیری رسید از کودکان دیگه ناخوداگاه جدا نشه و انزوای اجتماعی رو تجربه نکنه، دوست پیدا کنه و از طریق ارتباط مناسب با دوستان درک بشه و از طریق همکاری کارهاشو پیش ببره.
سر کلاس در زمان درست از یادگیری لذت برده و کسل و بی حوصله و در نتیجه از درس زده نشه.
و در اخر اینکه سن اصولی یادگیری زبان از ۹ سالگی، هم از لحاظ یادگیری و هم ذهنی، روحی و جسمی.
هرچند بنده اجازه دادم خواهرام دیرتر از این هم شروع کنند چون شخصا زود پیش رفتم و کلاسم با افراد مقاطع بالا شد و چیزهایی برای یادگیری به من تحمیل میشد که در فارسی هنوز یاد نگرفته بودم که این خودش مشکلاتی به وجود اورد.