یادگاری از ۵سالی که گذشت

صبح خوابم برد نزدیکی ظهر بلند شدم دوباره به دیشب فکر کردم دوباره دیدم فکر خوبیه دوباره لبخند زدم و رفتم تو رویا،تا شوهرم میومد همه حرفام رو آماده کرده بودم باید راضیش می کردم،اومد خونه،ناهار خوردیم تا بهش گفتم گفت نه🤕هر چی اصرار کردم گفت نه😳از بابام می ترسیدم می گفت نمی خوام کار کنی ناراحت میشه،گفت طلاهات می‌فروشی ضرر می کنی،بلد نیستی،نه و تمام 😢

اول تو فکر رفتم ولی گفتم ولش کن برای خودش یه چیزی میگه فرداش رفتیم خونه باباش،به خواهر شوهر بزرگه ام که مجرد بود و پدرشوهرم گفتم چه تصمیمی دارم،نپرسیدم درسته یا نه فقط گفتم شوهرمو راضی کنین،همه اش هم می گفتم من میخوامم تلاش کنم ،میخوام  یه قدمی بردارم،فردا بچه دار شدم شرمنده اش نباشم،اونا هم کلی نصیحتش کردن،

یهو گفت باشه😲😬من اینقدر خوشحال شدم از فرداش گفتم برو دنبال مغازه،هر چی گشتیم می گفتن ۵پول پیش ۱میلیون هم اجاره،واسه ما زیاد بود،کل طلاهای من ۱۵میلیون میشد😥

یه دو روزی صبر کردم خودم رفتم با شوهرم تو بازار گشتن،یه مغازه دیدم جای خوب ولی کوچیک و بازارچه ای گفت۵۰۰با ۲تومن پیش،جای خوبی داشت به صاحبش گفتم گفت اگه می‌خوایم همین حالا باید پول پیش بدین،همونجا پلاک زنجیرم رو درآوردم رفتیم طلا فروشی فروختیم پولش رو دادیم گفت این مغازه از الآن برای شما هر کاری دلتون می خواد انجام بدین،رفتیم خونه بابام گفتم چیکار کردیم،بابام هم گفت حالا دیگه همه کار کردن اومدن حرف میزنم 🤦بعدم گفت موفق باشین و برامون دعا کرد،طلاهام رو فروختم ۱۰میلیون داشتم یه روزه رفتیم خرید کردیم و اومدیم مغازه رو جنس چیدیم

یهو نگاه کردم دیدم سر یه هفته نشده من یه مغازه دارم در صورتی که هفته قبل تو خونه نشسته بودم و فکر می کردم،خیلی ذوق داشتم دیگه یادم رفته بود بچه می خواستم به کارم می رسیدم،به خونه می رسیدم،شوهرم حال خوب منو میدید،خرج کردن هام رو میدید ،درآمدم (هر چند خیلی نبود)میدید اونم ذوق می کرد،همه چی خوب بود ،دوستای جدید،محیط جدید ،سختی هم داشت مثل اینکه خیلی سعی می کردم سرمایه ام رو زیاد کنم و هر هفته جنس سفارش میدادم،تا اینکه مغازه رونق گرفت،خیییلی تلاش کردم،شکر خدا همه چی داشت خوب پیش می رفت که

کرونا اومد تازه ۴ماه بود مغازه زده بودم،عید بود،کلی وعده عید رو به ما داده بودن،همه جا رو بستن ،همه رو قرنطینه کردن،تا ۴۵روز بازار رو بستن،حال من حسابی گرفته شد ولی امید به روزای بهتر منو صبور می کرد،هیچوقت کم نیاوردم،به خونه زندگیم رسیدم به روزای بهتر فکر کردم و صبوری کردم،تا اینکه دوباره مغازه ها باز شد ولی بازار خلوت بود بازم با کسادی بازار ساختیم ،مغازه رو عوض کردیم رفتیم جای بزرگتر ،یه کم پس انداز کرده بودم مغازه رو گسترش دادم

بعد کلی سختی و بدهی ماشین خریدیم ،یه مدت که گذشت دیدم دارم همینطور سر خودمو گرم می کنم و یادم رفته که باید درمان کنم،باید بچه دار بشم،همه می گفتن سر خودت رو با ۴تا پارچه گرم کردی به فکر بعدا نیستی،این شد که شروع کردم به دکتر رفتن،اول دکترای معمولی بعد معروفتر همه هم می گفتن وزنت بیار پایین،این دارو رو بخور اون دارو رو بخور،طب سنتی رفتم ،دعا گرفتم،چله گرفتم هر کاری می کردم نمیشد،که نمیشد،بعد سه سال که گذشته بود دیگه انگار منم داشتم ناشکر میشدم ،صبور نبودم،دیگه بی خیال نبودم،همه اش با شوهرم درددل میکردم ،اون هم می‌گفت صبور باش درست میشه سر وقتش ولی من می گفتم نه،تا جوووونم همین موقع ها ،یه دکتر بهم گفت شوهرت باید آزمایش بده،با هزار تا خجالت شوهرم رفت دکتر من داشتم دیوونه میشدم تا الان فقط به مشکل خودم فکر کرده بودم از الآن باید به اون هم فکر می کردم،هیچ وقت به اندازه روزایی که منتظر جواب آزمایش شوهرم بودم حالم بد نبود،همه اش فکر می کردم مشکل خودم قابل حله مشکل مردونه باسه چی😭😭😭،جواب آزمایش اومد

همه چی خوب بود من رو ابرا بودم،چقدر خوشحال بودم،امیدوارتر شدم رفتم پیش یه دکتر دیگه که خیلی وقت بود معرفی کردن و من نرفتم،گفت ویتامین بدن خودت و شوهرت پایینه ،ویتامین داد،آمپولhcgداد ،گفت سه ماه استفاده کن بیا،اگه جواب نداد راه های دیگه رو امتحان کنیم،مامانم مدام می گفت چرا دکتر نمیری می گفتم دارم میرم،باور نمی کرد،داروها رو می خوردیم،آمپول زدم سه ماه گذشت باید دوباره میرفتم دکتر ولی نرفتم،روحیه ام خوب نبود استخدام رو از دست داده بودم،افسرده شده بودم،منی که همیشه قوی بودم حال هیچ کاری نداشتم تا شوهرم می‌گفت مسافرت می گفتم پول نداریم هیچ جا نمیریم،سر خودمو با کتاب خوندن گرم کرده بودم تا می تونستم کتاب می خوندم ولی شوهرم دلش مسافرت میخواست گفت پس آخر هفته ها بریم،سفر های کوتاه می رفتیم با خانواده ها ،کم کم حالم بهتر میشد ،دوباره حالم بد میشد خیلی سعی می کردم خوب باشم اما نمیشد،گیر داده بودم