سلام عزیزم.من ۱۳ ساله ازدواج کردم.تجربه من شامل موارد زیر میشه.خوب بخون و ازش درس رگیر.پشت هر تجربه من شاید هزاران بحث و جدل باشه.
اولا که من عقیده و تجربه تم اینه زن و شوهر مثل دوتا سنگ میمونن که اول زندگی کنار هم قرار گرفتن.انقدر این سنگا به هم میخورن و باهم چالش دارن تا هر دو صیقلی و صاف بشن.مثل سنگ رودخانه.پس این مسائل طبیعیه که پیش بیاد اما مهم عکس العمل و واکنش دو طرفه که از همین الان باید یه چیزایی را تو وجود خودت و امسرت نهادینه کنه.
خرگز به هم توهین نکنید.وقتی عصبانی هستی یا عصبانیه سکوت کنید.یکی دوبار اول سخته ولی بعد عادت میکنید به سکوت.
حتما بعد هر بحثی راجع بهش حرف بزنید و پرونده اون موضوعو برا همیشه ببندید.من خودم اوایل اصلا بلد نبودم در مورد مشکلانم حرف بزنم اصلا روم نمیشد ولی بعد دیدم فقط داره مشکلاتمونو زیاد میکنه.الان هر بار بحثی باشه سریع حرفامو منطقی میزنم و حرفای اونو میشنوم و نتیجه گیری و تمام.مثلا از یه رفتار مادرشوهرم ناراحتم راجع بهش حرف میزنم و اونم نظرشو میگه بدون طرفداری و جانبداری الکی و بعد نتیجه گیری میکنیم و تمام.دیگه بعدش مرتب تکرار نکنیم و مجددا اون جریانو بیان نکنیم که میشه مثل زخمی که داره خوب میشه ولی تو باز میای اونو جراحی میکنی.حالا دیگه وخیم تر میشه اوضاعش.
تو جمع و جاوی دیگران حتی اگه در حد مرگم ازش ناراحت شدی حرف نزن.ببین هوش هیجانی ینی اینکه در موقعیت مناسب ووکنش نشون بدی.پس جلو جمع شخصیت خودتونو حفظکنید و عادی برخورد کن.
عزیزم سر خانواده ها بحث نکنی هرگز.حالا اوایلشه و خب طبیعیه ولی بعد یه مدت خانواده ها را قاطی جریاناتتون نکنید.اصلا حیف نیست به خاطر دیگران با هم بحث کنید.من و همسرم همان اوایل ازدواج پذیرفنیم که ما هر دو در یک جبهه هستیم و باید هوای همو داشته باشیم.