از نظر شرع این موضوع حلال است.
اما چرا عرف این قدر رو این مساله حساسه؟
منظورم اینه حتی افراد مجرد هم خیلیا هستن حاضرن با یه پسر نامحرم ارتباط گناه آلود داشته باشن
اما حاضر نیستن که چیزی که خدا حلال کرده و گناهی توش نیست رو قبول کنن؟
البته که برای دختر مجرد اجازه ی پدرش واجبه
برای خانم مطلقه هم شاید تا آخر عمرش خواستگار پیدا نشد
به نظر شما با نیازش چکار کنه؟