تنهایی

خیییلی حس تنهایی دارم.با اینکه کلی ادم دور و برمن اما همیشه زمانی که باید باشن غیبشون میزنه و نیستن.اونجوری که من بهشون اهمیت میدم نمیدن.من ازشون میخوام راحت باشن باهام و راجب ناراحتیاشون حرف بزنن دلم میخواد اون موقع پیششون باشم.این واقعا خواسته زیادیه؟همیشه اخرش من مقصرم.واقعا خسته شدم.هیچ کسو پیدا نکردم که درکم کنه و دوستم داشته باشه.همش ناراحتم.زندگیم هیچ قشنگی نداره دیگه.اصلا انگیزه ای برای دانشگاه رفتن و درس خوندن ندارم.فقط بودن با دوستام تو چند ساعت یکم خوشحالم میکنه و میخندیم بعدش دوباره همه چی عین قبله.خستمه💔