عزیزم اول از همه به این فکر کن که الان کلی داروی هورمونی تو بدنته و تاثیرش تو روحیه ات خیلی زیاده، اگه الان حالت بده اکه غصه داری اگه گریه میکنی انتظار نداشته باش حتی شوهرت درک کنه فقط بدون بیشترش بعد یه مدت برطرف میشه ، تو هر تلاشی میتونستی انجام دادی بقیش توکل به خدا ، اگه داد که شکر کن اگرم نداد حتما حکمتی بوده، اگه سرگذشت دوستم رو برات بگم میفهمی حکمت خدا یعنی چی
اون بدترین شرایطم تو اوج نا امیدی خودم .خواهرم باردار شد کلی گریه کرد نمیخواست.بعد فهمید دوقلو .دلش نیومد بندازه.نمیدونستم ذوق کنم یا گریه کنم حسرت بخورم.خدا زد پس سرم فهمیدیم یکی بدون این که بفهمه کاری کرده باهاش و رفتن ژنتیک و اینا اخرشم کورتاژ.دیگه نمیخوام اینجا اینارو بازش کنم.ولی موندم تو کار خدا
دوستم 20 سال بچه نداشت ، باردارمیشد ولی بچه هاش ماه هشتم به بعد مرده به دنیا میومدن، بعد رفت یه پسر 7 ماهه از پرورشگاه اورد نمیدونی چقدر نازه این بچه یه چشمایی دارم آدم رو تسخیر میکنه، الان 4 سالشه.یه مدت حالش بد بود فکر میکرد عوارض واکسن کورونا هست تا فهمید 4 ماهه بارداره، دکترش احتماا سقط یا زایمان زودرس داد و واسه همین سرکلاژ کرد، ماه 8 بچه نارس بدنیا اومد کم کم متوجه شد بچه حرکت نداره عکس العمل حسی نداره ، الان دخترش 7 ماهشه ولی متاسفانه نه دستاش و نه پاهاش رو تکون نمیده😞بیچاره دوستم از غصه داره اب میشه ، بچه نداشتن یه دردیه ولی اینکه پاره تنت جلو چشمت درد بکشه و عذاب بکشه خیییییلی سخت تره،
خیلی درد سختیه خیلی فقط خدا و خودش میدونه ک تو دلش چی میگذره😢😔کاش دیگه نمیزاشت باردار بشه چون بارداری هاش خطرناکه واقعا.خدا ب دلش آرامش بده🙏نداشتنش یه درد و داشتنش هزار ویکی😔خدایا کسی رو بیشتر از تحملش امتحان نکن ما آدما زود کم میاریم و ناتوانیم🤧
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
11 ثانیه پیش
11 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
