سلام. میدونم تاگیکم عجیبه و بچه ام رو خیلی دوستدارم اما از صبح که به زور بیدار میشم تا اخر شب که مجبورم با تایم اون بخوابم خیلی کلافم. روز هم مجبورم همش باهاش بازی کنم یا حرف بزنم و برام یه جورایی حرف زدن با دیواره. خیلی هم7ماهش هست شیطونه و همش به در و دیوار میخوره و گریونه
از همسرمم ناامیدم چون کاری نمیکنه
پسره
میخواست ندی و نزایی
منم اینطوریم روحا خیلی خسته و داغونممن دوتا دارم عاشقشونم ولی گاهی دوست دارم ۱ساعت برا خودم باشم🥺🥺🥺
افسردگی داری
اعصاب نداری چرا بچه آوردی گلم
اون چه گناهی کرده
وااااای ک من چقدعاشق بچه هام،نفسم میره براشون
دیگه کاریه که شده باید بسوزی و بسازی
کمکی نداری؟
سعی کن از نزدیکانت کمک بگیری
منم همین وضعیتو دارم با این فرق ک دوتا بچه پشت هم اوردم از خدامه بخابن یکم براخودم زندگی کنم ولی خداروشکر با همه سختیاش خیلیا هستن ک هزینه ها میکننو بچه دار نمیشن
از حس مادرانه ات کمک بگیر ،چرا آنقدر باهاش تایم میگدرونی، صبح زود بیدارش کن ،که شب زود بخوابه ،ظهر هم زیاد نخوابونش،
یه وقت هایی که اصلا نمیرسم یه حمام برم. شوهرمم خودش رو با کار و بیرون سرگرم کرده. گاهی خونه مادرم میرم و کمکم میکنه نگهش دارم اما حس میکنم فقط زندگی من خیلی تغیر کرده و داغون شده. شوهرم هنوز همه چی براش عالیه
منم این دورانو داشتم الانم انقدر شلوغه همش دنبالشم کلی لاغر شدم ۱ سال وچندماهشه متاسفانه شوهرمم اصلا کمک نمیکنه ک هیچ هی میگه اب بیار چای بیار غذام کو فقط میشینه ی جا دستور میده
سلام عزیزم خسته نباشی واقعا درکت میکنم از مامان یا ابجیت بعضی روزا کمک بگیر دوش بگیر ریلکس کن ب خودت برس با شوهرت تنها بیرون برو
