هرکی یه جور باهاش کنار میاد
من خودم اگه اراده کنم میزارمش کنار در عرض یک روز
اما تصمیم گرفتم وقت دعواها انقد از خودم ضعف نشون ندم نزارم فک کنه چون اون باهام بده پس شب و روز من گریه بشه میفهمی چی میگم؟ من حتی انقد بی حوصله میشدم که دست و دلم به کار نمیرفت یکی زنگ میزد میگفت بیا نمیرفتم(تو دلم میگفتم نه با شوهرم قهرم برم چیکار) و و و
اما بعد آخرین بحثمون من به خودم اومدم پا شدم آرایش کردم آهنگ شاد گذاشتم خونه این و اون رفتم
با هزااااار بدبختی و سختی نشون دادم که تو فقط بخشی از زندگی من هستی نه تمام زندگیم
و وقتی دید که عوض شدم ترسید رفت به خانوادم گفت که دخترتون محلم نمیزاره و باهاش صحبت کنید منو تحویل بگیره و... خیییلی حال کردم
والا ما پنج سال اول زندگیمون بچه نداشتیم مدام سر چیزای الکی به هم گیر میدادیم دعوا درست میکردیم تا سه روز قهر و متلک انداختن بود یعنی سر یه شکلاتم جنگ داشتیم ولی آشتی که میکردیم تا دعوای بعدی قربون صدقه بود فقط بعد الان که سه تا بچه داریم بین این همه بچه با یه بدختی خودمونو میکشیم بیرون یه نفس میکشیم یه دیقه فرصت میکنیم حرف بزنیم که گریه ی یکی از بچه ها حرفو قط میکنه یه چند ساعت بعد من به اون و اون به من میگه چند ساعت پیش میخواستی چیزی بگی که دوباره یه بچه میاد وسط حرغمون و ... خلاصه بهم دیگه گیر ندین زندگی خودش گلستون میشه به هم آزادی بیان و عمل بدین همین تجربه ی ده سال زندگی متاهلی بود
هر کاری میکنه این نیم مثقال زبون میکنه بتونی کنترلش کنی دیگه یه عمر راحتی به موقع و سنجیده آدما حرف بزنن این مشکلاتم حل میشه وسکوت بیشتر وقتا بهترین راهکار آبی که بریز دیگه جمع نمیشه حرمتا از بین میره وآدما روشون رو هم باز میشه رویی هم که وا بشه دیگه مشکلاتم شروع میشه
میدونم پرست میگی اما من خیلی مغرورم خونه بابام از گل نازکتر بهم نمیگفتن خیلی بهم فشار میاد اون بخواد داد و بیداد کنه ولی من چون زنم به خودم بگم ساکت باش
اگه من این مسئله سیاست داشتنو که شما میگید یاد بگیرم واقعا زندگیم عالی میشه اما چه کنم که غرور بیجا دارم
