بعد از چند وقت از مرگ عزیزتون آروم تر شدید

دقیقأ منم فقط میگفتم مامانم منو ببخش انگار منی خدا مادرتو برات نگه داره ولی زندگیه من ساقط شد 

چون دو سال ریه هاش درگیر بود و من هیچ اقدامی نکردم ینی نمیدونستم درگیره این اخریا ک بردیمش گفتن ۹۰درصد ریش از بین رفته و مال الان نیست حداقل مال دوساله و من بعد ک فکر کردم دیدم چقدر این دوسال اخر بد نفس میکشید من فکر میکردم ب خاطر چاقیه دوروز بداز نامزدیه من نمیدونم کرونا یا سرماخوردگی چ کوفتی بود زنگ زدیم اورژانس بااینکه زیاد حالش بد نبود ۵تا دونه اکسیژنش کم بود اورژانسیه گفت چیزی نیست فقط برید سی تی بدید ک خیالتون راحت شه ی هفته بعدم خیالم راحت شد ک دیگه مامانی نداریم خدا از اون اورژانس و این دولت نگذره ک همچین ادمایی رو استخدام میکنه

از خدا میخوام با همون قدرت وصف ناپذیرش به قلب همه آدمای داغدار آرامش بده🙏الهی آمین

گفت ببرید بردیش؟  هرچند می بردینشم با ۹۰ درصد نمیتونستید کاری کنید مطمین باش تو هر کاری از دستت برمیومد کردی با توجه به شرایط بهترین تصمیمو گرفتی مادرم ازت راضیه 

عزیزم سخته

تقریبا بعد از چند ماه کمی اروم تر شدم اما هنوزم اسمشون بیاد یا عکس و فیلم ببینم یا حتی صحبتشون بشه گریه میکنم

اما زندگی ادمو وادار میکنه به ادامه دادن

داغون بودم اینقدر ک یادم نمیاد از مراسم تازه بچه موهم از شوک از دست دادم بازم باورم نمیشد ک فوت شده هرروز ک از خواب بیدار میشدم فکر میکردم ک خواب بوده و امیدوار بودم همش خواب بوده باشه. بعد از او با گذر زمان در مقابل مرگ کاملا بی حس شدم هرکی میمیره رو یک امر عادی میبینم و از همین الان میگم اگه یک روزی مامانم بمیره خیلی سخته خیلی ولی پذیرفتم ک مرگ طبیعت انسان

دو سال و نیم گذشته اروم که نشدم هیچ غم و داغ دلم عمیق ترم شده هر روزم گریه اس.جاش تو لحظه لحظه ی زندگیمون خالیه.دیگه پذیرفتم تا زنده ام هرگز از ته دل شاد نخواهم شد

😢🖤

اره بردمش همون شب چون دیروخت بود جایی سی تی نگرفت فرداشم جمعه بود پس فرداش داداشم برده بودش دکتره گفته بود ببرش بیمارستان بستریش کن مامانم نذاشته بود اخه اورژانسیه ب ما گفت اگه ببریدش بیمارستان میبرنش بخش کرونا ماهم واسه همین دور بیمارستانو خط کشیدیم تا دو ۳روز بدش ک دیدم حالش بدتر شده بردمش متخصص ریه گفت ی دیقه ام معطل نکن مامانت وضعش خرابه اورژانسی بردیمش بیمارستان بیمارستانا قبولش نمیکردن تا جواب سی تی رو میدیدن ماهم نمیخاستیم ببریم دولتی تا اخر با بدبختی ی خصوصی پیدا کردیم درجا بردنش ای سیو دیگه اون شب اکسیزن خونش اومده بود رو ۵۰

خدا رحمت کند مامانت و عمه بی درکت ببخشه ولی از گاردت و گرفتن خواهرت و خواهرشوهرت لبخند زدم ببخشید ولی کاش جرواجرش میکردی پررو رو ...منم چاق مممممم