سلام از ۳ماهگی بچه گذاشت رفت با بهانه های الکی...هرچی گفتم مشاوره وساطت بزرگترا گفت فقط طلاق قبلش خوب بود ک باردارم شدم ۲سال دوست بودیم۳سال نامزد ۴سال ازدواج شانس من بود بچه ب دنیا اومد یادش افتاد وقت رفتنه...الانم در شرف جدایی هستیم ماشینمون فروختم مجبور شدم چون خونه رهن کردم چون خودش از خونه رفت ب صاحبخونه گفت زنمم بگو بره...بعد دیگه سر ماشین کینه گرفت وحشتناک شدیم دشمن هم هرچند بیشترش پول طلای خودم بود...حالا ۷ماهه جدا از همیم مهریه اجرا گذاشتم فعلا نفقه میگیرم ده روزی دوهفته ای یه بار میاد در حد نیم ساعت بچه رو میبینه کل بار زندگی انداخته دوش من خدا ازش نگذره امشبم ک اومده کلی ب خودش رسیده عطر و سرتا پا لباس نو دانشگاهم ک داره میره خیلی ب خودش رسیده منم بچه داری میکنم انگاری مجرد شده من عاشق پسرمم اما این عادلانه نیس بره انگار ن انگار...بچه رو نمیبره اصلا
توام سعی کن یه حرفه رو ادامه بدی
از عمد اونطوری میاد تو حرص بخوری توهم محل سگ نزار
وااااااا؟؟؟؟
بچه رو اخر هفته ها بنپاز به جون خودش و ننش
خدا كجايي پ😔
واقعا ما زنا خیلی بدبختیم...عیب نداره توام به خودت برس بچه ت روهم خودت بزرگ کن خدابزرگه
مخصوصا میاد پیشت اینکارو میکنه اهمیت نده
چه سخت خدا بهت قوت بده
خوب توام به خودت برس و شاد باش دم اومدنشم دوست و مهمان دعوت کن بدونه تنها نیستی
خدا ازشون نگذره شوهرم منم همینه ۸ ساله تمام بار زندگی رو دوش منه دیگه بریدم کاش من و بچم بمیریم راحت شم
اون فقط با یه هرزه دوسته ۲۴ ساعته با همن
اون برای اینکه حرصتو دربیاره تیپ زده
توام برس به خودت خودتو خوشحال نشون بده پروفایلای عاشقانه و شاد بذار فک نکنه بهت سخت میگذره
بعضیا لیاقت پدر شدن ندارن
اون هیچوقت نمیتونه زندگی خوبی تشکیل بده
وقتی نسبت ب بچه اش مسئولیت پذیر نیس و واسش مهم نیست
یعنی اوج خودخواهی و هیچکس آدم خودخواه رو دوست نداره
تنها میمونه
بعضی مردا چه وحشتناکن
چهوبی مسئولیته
