رفتار بد مامانم با منی که ترسیده بودم

اتاق منم طبقه پایینه،نزدیک گلخونست صداش خیلی وحشتناک بود ،من تنها طبقه پایینم اتاق خواهرم و داداشمم بود اونا نیستن خیلی ترسیدم جیغ زدم ،تازه برقم نبود رفتم طبقه بالا در اتاق مامان بابام ،بابان اومد نگاه کرد دید شیشه شکست گفت عیب نداره ،گفتم میترسم می خوام بیام بالا بخوابم مامانم پرید وسط که نخیر مگه بچه ای نونزده سالته بزرگ شو دیگه ترس نداره و فلان ،اخه مگه من چی گقتم یا کی ترسیدم همش من خونه تنهام یا سرکارن یا نیستن هیچ وقت نگفتم میترسم خوب اگ یکی از گلخونه میومد چی ،بابامم گفت بیا اما نرفتم بغض گرفتم تا صبح خوابم نبرد 

همش از زیر در نگاه میکردم یکی نیاد خونه بزرگه ترسیدم البته بارون ابقد شدید بود با تگرگ صدای وحشتناک میداد طبقه پایینم فقط منم،خیلی ناراحت شدم یعنی طبیعی نیست؟شما بودین نمیترسیدین؟مگه هر کس نونزده یالشه دیگه نمیترسع واقعا ترسناک بود ،حالا من که اتاق اونا نمی خوابیدم ،دوتا اتاق دیگم بالاست تو یکی از اونا می خوابیدم جوری مامانم رفتار کرد تا صبح فقط گریه کردم،حالا می خواست خواهرم بود ببین چطور نازشو میخرید بغل خودش می خوابوندش با اینکه بزرگترم هست

صبحم ی جوری رفتار کرد انگارهیچی نشده پاشد رفت سرکارش حتی نپرسید چی شدی،لطفا اگر می خواید مادر شید ب بچه هاتون توجه کنین خونه بزرگ پول و لباس خوبه اما مهم محبته ک نباید از بچه هادریغ بشه