من ۸ سال جدا شدم سختی کشیدم و اینکه خوب بالا و پایین زیاذ داشتم الان تا حدودی به خواسته هام رسیدم ولی اصلا خوشحال نیستم تنهام ی آدم درست ی ازدواج خوب. نیست برام روحیم خسته شده مادرم و خواهرام اصلا بگین ی حالی بپرسن نه مگر همو بیینم کلا حس میکنم پرت شدم توی این دنیای بی درو پیکر ۶ ماه رفتم سرکار الان اومدن بخاطر کمبود بودجه گزینش میکنن حسابی نیست خلاصه نا امید شدم حس و حال اصلا ندارم نمیدونم جرا دلم شاد نبست انگار توی این دنیا وجود ندارم اصلا وجودم مهم نیست برای کسی. ی حال. ی دل خوشگلی از خانوادم ندارم خونه مادرم همش غر میزنه مریضه خواهرام هم دو تاشون با خودشون هستن با من اصلا خسته شدم
افسردگی گرفتی به یه مشاور سر بزن
من دارو میخورم
چ سخته واقعا با تمام وجودم درکت میکنم چون خودمم ۶ سال جدا شدم ی مدتش کار داشتم الان بیکارم به قول خودت احساس میکنم رها شدم کسی به فکر نیستم
همش تنهام مادرم همش مریض و غر میزنه از قبل هم همین بود دیگه دوستش ندارم چون از قبل خیلی اذیت شدم از خواهرام هم خوشم نمیاد سر زندگی خودشون نمیگن من هم ادمم اصلا ی حالی ی قوت قلب دیگه از خانوادم هم گریزون هستم
اگر من بیفتم هیچ کسی به دادم نمیرسه مگر برم خونه مادرم اونجا بنالم از تنهایی از بیکسیم از اینکه اقبال نداشتم ناراحتم
شغلتون چیه
حرف بزنم ناشکری کردم ولی دلم گرفته خسته شدم دیکه از بس غر شنیدم از مادرم از بی مهری خواهرام از تنهایم از این جامعه از کار مه یروز هست یروز عمرمو میخوان از اینکه همش منت بکشی
تنهام مستقلم شغلم معلم
چه حقوقی میگرفتم که الانم تازه بگن برم
نه رسمی نیستم قراردادی
دلم خوش بود میرم سر کار الان امروز میخوان نیرو خودشونو‌بزارن تازه میگن فتوکپی از همه شناسنامه
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
45 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
