پنج شیش ماهه ازدواج کردم.. امروز شنیدم ک شوهرم اولین نفر ب خواهرش زنگ زده و روز زنو تبریک گفته... اما دریغ از یه تبریک ب من.. از صبح کله ی بوق سحر پا میشم میرم سر کار و تا ساعت چهار و نیم عصر بدون ناهار واسه این زندگی سگ دو میزنم.. اما شوهرم حتی ارزش قایل نشد برام ک اولین سال زندگیمون چنین روزیو بهم تبریک بگه.. اونوقت خیلی محکم بهم گفت من به تو تبریک نمیگم
بیشتر ما زنایی که کار میکنیم و بیشتر از یه زن هستیم تو زندگی مشترک همین رفتارو باهامون دارن حالا دلم میخواد ازینایی بودیم که دائم خرج میکردیم و هیچی مردا برامون مهم نبود اینجوری قدرمونو میدونستن
چرا بعضی مردها اینجوری اند شوهر منم خیلی خونسرد خودش خوبه ولی محبتش زبانی اصلا نشون نمیده که منم خوشحال بشم اونم اول به من گفت روز مادره روز زن نیست ، بعدش بدون تبریک رفت واسم یه روسری گرفت 😐😐