من زیاد اهل جستجو تو دین نبودم،نمیدونم چیشد که علاقمند شدم و شروع کردم تقریبا یکماهه ولی الان یک هفته که خیلی درگیرش شدم...احساس میکنم با یکی درون خودم میجنگم.
یه لحظه ارومم ،یه لحظه شدیدا کلافه و عصبی جوری که شوهرم باشه و یه چیز بگه که با مذاقم خوش نیاد قهر میکنم😶
درگیری ذهنیم خیلی زیاد شده،واقعا گاهی دلم میخواد میشد ذهنمو خاموش کنم
اول نماز قران خیلی کمک میکنه یواش یواش اینا باعث میشن از گناهان دوری کنی
منم درمورد مامانم همینطوری میشم جدیدا سعی میکنم حتی یک جمله منفی هم نگم فکر منفی هم نکنم
واقعیتش اینه که خدا هست و با خدا هیچ چیز بدی وجود نداره
عزیزم ، شاهراه رسیدن به خدا ، تو خونه شماست .
مهربانی و مدارا با مردم به ویژه خانواده خودت ، بهترین تمرین معنویته
دروغ چرا قبل ازاین یک هفته نمازام یه خط درمیون بود یا اصلا نبود، ولی این یک هفته سعی کردم علاوه براینکه نمازم قضا نشه،اول وقتم باشه.
میدونی احساس میکنم ذهنم میخواد بره سمت فکر بد کردن و منفی بافی،ولی خودم سعی دارم این افکارو خفه کنم،میترسم تو این راه سست بشم ادامه ندم،خیلی خیلی نگران از دست رفتن این فرصتم 😞
کاملا کاملا درست میگین،کتابی که دارم ازش کمک میگیرم هم دقیقا همینو میگه،ولی مشکل اینه که من بعضی روزا واقعا حالم خوبه سرشار از ارامش،بعضی وقتا حس میکنم با وسوسه شیطان انقدرررر دارم میجنگم که عصبی میشم.
یه شخصی میگفت ادم وقتی میخواد سعی کنه ایمان و علم معنوی رو تقویت کنه باید ضربات شیطانو تحمل کنه، نمیدونم اینا همون ضربات شیطانه یا خودمم؟؟ نمیدونم
درسته عزیزم وقتی شما دارید به سمت توبه و تعالی حرکت میکنید ، شیطان رو به خشم آوردید و اون هم با شما مقابله میکنه و در واقع حکم سرعت گیر رو برای شما داره
اولین نکته برای پیشرفت معنوی، کظم غیظ و فرو خوردن خشم هست چون عصبانیت هم شعبه ای از جنون و دیوانگی ست و از القائات شیطانه
واقعا دیروز حال عجیب و بدی بهم دست داد، تا نرفتم حموم شامپو زو چندبار کوبیدم به در و دیوار و زار زار گریه میکردم،نمیدونم چیشد که اروم شدم ،ولی دقت کردم بیشتر غروب به بعد مثلا حدود ۷-۸ شب به بعد حالم بد میشه.
واقعا نمیدونم چیکار کنم.
دارم به زمین و اسمون چنگ میزنم التماس خدارو میکنم کمکم کنه کم نیارم،نمیخوام فرصتم از دستم بره،نمیخوام این راهو نصفه برم میترسم مثل همیشه نصفه ولش کنم.
ولی تاحالا هیچوقت اینجوری نبودم انقدر از درون تحت فشار نبودم
