یه سالایی سخت ترین سالای زندگین انگاری مثلا قبل ورود بهشون چهارده سالته وقتی تموم میشن سی سالت تو همون سالا تو بزرگ میشی؛ رشد میکنی؛ هدف پیدا میکنی و حتی اگه نفهمی چرا زنده ای تصمیم میگیری که زنده بمونی یا بمیری تلخه، سخته ،طولانیه سنگینه پر حس بد تنهایی بی کسی، بغض ،اشک گریه هایی که گریه نمیشن و تو قلبت خفه ت میکنن درک ،نشدن ،تنفر عصبانیت، حسای پوچ قر و قاطی گیر کردن بین رفتن و موندن..
ولی کنار همه ی اینا عجیب رشد میکنی!
عجیب خودتو پیدا میکنی!
عجیب بزرگ میشی و اوج میگیری...
