در آستانه جدایی

من حدود ٦ ماه پيش زير نظر مشاور و زوج درمان در اوج مشكلاتی كه با همسرم داشتم ، توی شرايط شبه جدايی قرار گرفتيم ، تا جدا از هم فكر كنيم به بعد از جدايی يا برگشت با اصلاح رفتار ، دقيقا ٢٠ روز اول برای من خوب و پر هيجان بود ، بعد از ٢٠ روز دلتنگ زندگيمو روزای گذشته شدم و كم كم تصميم گرفتم كه مقصر دو طرف هستيم و من تغيير و اصلاح و از خودم شروع كنم ، بعد از ٤٥ روز توی جلسه مشاوره كه ديدمش ، دلتنگيم چند برابر شد و وقتی ديدم اون نظرش اينه كه جدا بشيم برای آينده جفتمون بهتره ، من ديگه تبديل شدم به آدمی كه حاضر بودم همه چيمو بدم اما فرصت دوباره ساختن و پيدا كنيم

بهش پيشنهاد دادم محضری مهريه مو ميبخشم اما باز كنار هم انگار ٥ ساله پيش باشه شروع كنيم

از دكتر مشاورم تا خانواده ام و خانواده اش مخالف بودند اما خودش قبول كرد و اين اتفاق افتاد

ما يک هفته بعدش كنار هم بوديم و سر موضوعی در مورد اون دو ماهه شبه جدايي بحثمون شد و به من گفت برای من تموم شده است بايد بری .... من الان ١٠ روزه دوباره منزل پدرم هستم با شرايط روحی بسيار نا آروم

لطفا كمكم كنيد