2794

حدودا ۶ ماهی هست که عقد کردیم 

دیشب با مادرم خونه بودیم که زنداییم سر زده اومده و حینی که مشغول صحبت کردن بودیم شوهرم چند بار زنگ زد رد تماس دادم چون ناراحت بودم ازش که پریود بودم و از صبح رفته بود یه پیامم نداده بود حالمو بپرسه بعد از اینکه مهمون رفت دعوامون شد گفت مگه تو داشتی چه غلطی میکردی که نمیتونستی جواب بدی ؟ مگه چه غلطی کردی که داری گریه میکنی ؟ چیکار کردی که روت نمیشه بگی ؟ مامانتم خونه نیست ؟ و... و قبل از این بهش گفته بودم که مهمون داشتیم نشد جواب بدم اما خیلی واضح بهم تهمت میزد . 

از زمانی که عقد کردیم چندین بار مستقیم و غیر مستقیم به من گفته چون دیر به دیر همدیگه رو میبینیم و دور از همیم باید بابات خرجتو بده . 

هر سری عصبی میشه سر هر بحثی بد دهنی میکنه . یبار دیگه بخاطر چت من و پسر خالم کلی فحش رکیک داد بهم که واقعا ما فقط تو اون چت برا هم پست فرستاده بودیم . 

و اینکه احساس میکنم خیلی بچه ننس و خیلی مسائل شخصی رو برای مامانش تعریف میکنه 

نمیدونم من با این ادم چیکار کنم 

اطلاعات تکمیلی

سن ۲۱ جنسیت زن شغل دانشجو وضعیت تاهل متاهل
پاسخ مشاور

مشاوره خانواده

با سلام و عرض ادب

در صحبت هایتان به چند نکته اشاره کردید که جداگانه به  هر کدام پاسخ می دهم.اولین نکته این است که معمولا یکی از پرتنش ترین دوره های هر ازدواجی، یک سال اول آن است. علت این است که زوجین هنوز با روحیات و اخلاقیات یکدیگر آشنا نیستند، انتظارات و خواسته های یکدیگر را نمی دانند و یاد نگرفته اند چطور با همدیگر کنار بیایند. در نتیجه اینکه شما تعارض ها و اختلاف نظرهای  زیادی دارید دور از انتظار  یا غیرعادی نیست.

اینکه می فرمایید انتظار داشتید تماس بگیرند و حالتان را  بپرسند چیزی است که در ذهن شماست و شاید در فرهنگ خانواده شما یک رفتار مورد انتظار و عادی باشد ولی در فرهنگ خانواده آنها اینطور نباشد. در نتیجه ممکن است از دیدگاه ایشان انجام این کار ضرورتی نداشته باشد. شما بایذ یا ملایمت و ذکر دلیل به ایشان توضیح دهید چه خواسته ای دارید . اما در خصوص جواب تلفن ندادن یا حتی رد تماس دادن می توان گفت رفتار مناسبی نیست، مگر اینکه شما واقعا در شرایطی باشید  که نتوانید تماس را جواب بدهید که در آن صورت هم بهتر است  یا پیام بدهید یا در اولین فرصت جواب بدهید. هر چند که کار ایشان هم به نظر شما غلط بوده باشد، لجبازی یا تلافی کار را بدتر می کند. می توانید جواب بدهید ولی سرد صحبت کنید که ایشان متوجه رنجش شما بشوند.

از طرفی باید به ایشان یاد بدهید و برایشان جا بیندازید که چه طرز رفتار و جملاتی از نظر شما پذیرفته و مناسب است و چه مواردی نیست. اینکه عصبانی یا ناراحتند دلیل نمی شود هر چه به ذهنشان می رسد بگویند، برای اینکه طرز صحبت درست را به ایشان یاد بدهید باید خودتان هم آن را انجام بدهید. اگر می بینید که ایشان یا خودتان بیش  از حد عصبانی هستید و کنترلی بر رفتارتان ندارید، تماس را قطع کنید یا کمی فاصله بگیرید و به خودتان مهلت بدهید‌که آرام شوید. عصبانیت و رفتارهای افراطی همه چیز را بدتر می کند.

در خصوص موضوع شکاک بودن یا بدبینی به صراحت به ایشان بگویید این صحبت ها و حرکات توهین به شماست و نمی توانید آنها را بپذیرید. نمی دانم قبل از ازدواج مشاوره رفته اید یا نه؟ من معمولا خودم در مشاوره های پیش از ازدواج حتما ویژگی های شخصیتی و اختلالات روانی جدی مثل پارانوئید و بدبینی را با تست ارزیابی می کنم، چرا که اکر در سطح بالینی باشد واقعا زندگی با این افراد بردباری و از خودگذشتگی زیادی را می طلبد.

در خصوص هزینه ها لازم است اطلاعات بیشتری داشته باشم که بتوانم راهنمایی تان کنم ولی اصولا یک موضوع فرهنگی و قابل مذاکره است. توصیه می کنم ابتدا اختلافات جدی تر خود مانند بدبینی و شکاکیت ایشان یا مشکلات ارتباطی خود را حل کنید. و بعد سراغ این موضوع بروید. 

مداخله والدین نیز در اوایل ازدواج شایع است اما باید آن را مدیریت کرد تا باعث ایجاد مشکلات ارتباطی نشود و نقش اصلی را در این خصوص خود زوج ایفا می کنند.

توصیه می کنم حتما به روان شناس یا مشاور خانواده مراجعه نمایید

تجربه شما

اولین نفری باشید که نظر میدهید